Vrijdag 6 december 2013

Vrijdag 6 december 2013

Op deze avond werden er radio-opnames gemaakt door Michiel Bouwmeester

Michiel Bouwmeester

1. Brian
2 Uri Deeper Water en Wiebke op zingende zaag
3. Jasper Smit
4 Harry Siers
5 Sjoerd
6. Michiel Schoehuis
7.Tom Krikke
8.Joep van Leeuwen
host: Annette Vogel

SWAN - 6 december 2013 / recensie geschreven door Harry Siers

Na een inleidend praatje van Michiel van Radio Universe die opnamen heeft gemaakt voor zijn online radiostation (www.universeradio.nl), neemt Brian ter Haar als eerste plaats achter de microfoon. Met zijn innemende persoonlijkheid en warme stem trakteert hij de aanwezigen op You’re The One. Originele akkoorden, relaxed gitaarspel. Als tweede en laatste nummer zingt Brian een fraaie cover van Tracey Chapman (Baby Can I Hold You Tonight).

Brian kwam onverwachts langs

Terwijl Brian zijn spullen inpakt trekt Wiebke vast haar zingende zaag uit de hoes waarmee ze Uri Deeper Water zal begeleiden. Met zijn grijze hoedje, geblokte shirt met het bekende Stones-logo en zijn lage stem ademt Uri zoals altijd Rock and Roll. Maar vanavond leren we hem zowaar ook van een meer romantische kant kennen. Tokkelend zet hij Area in (ik hoop dat ik het goed spel), terwijl Wiebke met haar strijkstok loepzuivere zwevende klanken voortbrengt. “Give me another chance when I will be with you again”, zingt Uri. Graag, Uri! Wiebke blijkt van meer markten thuis, want in het tweede nummer wordt de zaag tijdelijk verruild voor de accordeon. Stuwende gitaarakkoorden van Uri. De songs van Uri & Wiebke zijn origineel en komen recht uit het hart.

 

De derde muzikant van de avond heet Jasper Smit en hij kondigt zichzelf aan als kleinkunstenaar en cabaretier. De flair waarmee hij zijn nummers aankondigt verraadt dat hij vaker op de planken heeft gestaan. Hij belooft ons drie nummers “zware depressie”.  Dat valt alleszins mee. Met originele vondsten heeft hij de lachers al snel op zijn hand. “Had ik maar een hele dikke vriend”, zingt Jasper. Waarom? Ondere andere omdat die de wc-bril zo lekker voorverwarmt als hij vóór Jasper het toilet bezoekt. Aan het eind van het lied bedelt Jasper om een knuffel van een hele dikke vriend, die hij dan ook prompt krijgt. Het oogt losjes maar vergis je niet: de jazzy muzikale begeleiding zit bijzonder knap in elkaar. Het lied over de gezette vriend wordt gevolgd door een lied over de vrouw die zo graag een relatie wil, voordat het te laat is. Jasper besluit zijn indrukwekkende set met het door Billy Holiday en Arthur Herzog, Jr. geschreven God Bless the Child dat hij opdraagt aan Nelson Mandela.

 

Na Jasper mag ik zelf drie liedjes spelen. Als eerste een Stones-cover (Dead Flowers) om de stem op te warmen. Daarna het nummer dat ik op deze avond wilde uittesten:Drôle de Temps, een van de liedjes die ik in 2014 ga opnemen op een album met Franse Chansons. Als derde en laatste nummer Oude fiets, mijn Nederlandse hertaling vanBroken Bicycles (Tom Waits).

Harry Siers

Daarna is het de beurt aan Sjoerd Hoogma, die optreedt onder de naam Writersday. Goede singersongwriter-looks: de Art Garfunkel van de Lage Landen. Warme stem, beheerst gitaarspel, mooie afgeronde composities. “There is nowhere else I’d rather be than in your arms”, zingt hij in het eerste lied. Sjoerd vertelt dat het voordeel van On the Road zijn is dat je lekker veel tijd hebt om nummers te schrijven en het tweede lied, Back on the Run, schreef hij dan ook toen hij na een opnamesessie in Memphis onderweg was, doezelend in een auto op een regenachtige dag. Een mooi, Simon and Garfunkelachtig intro, een prettige tokkelstijl afgewisseld met slaggitaarwerk en een gevoelige voordracht. Als uitsmijter heeft Sjoerd nog een vrolijk nummer in petto (You’ve Got It All), waarbij collegamuzikant Joep van Leeuwen zich verdienstelijk maakt als percussionist en dat door het publiek enthousiast wordt begroet.

Sjoerd

Nadat Annette de aanwezigen heeft aangespoord vooral nog een consumptie te nuttigen ter verhoging van feestvreugde en baromzet, maakt Michiel Schoehuys zich op om drie liedjes te zingen die hij afgelopen maand heeft geschreven. Met de capo op V, een warm timbre en een mooie afwisseling tussen hoge en lage stem zingt hij als eerste nummer This is where it ends. Maar hier eindigt het gelukkig nog niet. “It’s allright, it’s allright, we’ll make it work”, klinkt het vervolgens in een optimistisch liefdesliedje. Na een verkoelende slok bronwater besluit de bescheiden bard met het gevoeligste lied van zijn set: I May. Ik vermoed dat deze zanger menig hart sneller doet kloppen. 

Michiel Schoehuis

Omdat de avond mooi op schema ligt, maakt Jasper zich op om nog een extra lied te gaan zingen, terwijl Joep alvast zijn piano klaarzet voor de act erna. Het is deze ongedwongen sfeer die de SWAN-avonden zo prettig maakt. Er gebeurt van alles, mensen spelen mee met anderen, luisteren naar elkaars werk, inpireren elkaar. Ondertussen smult Michiel van Universe van het fraais dat hij krijgt voorgeschoteld en is Balthasar van het geluid druk in de weer om de techniek als altijd pico bello te verzorgen.

Ook het publiek (waar zouden we zijn zonder publiek!) participeert regelmatig. Zeker wanneer het daartoe wordt aangespoord door Jasper. Al vingerknippend vormen we de begeleiding van het swingende, groovy, funky Iedereen danst! Een nummer met hitpotentie. En alsof dat nog niet genoeg is, volgt nog een winterlied, ditmaal met Jasper op piano.

Tom Krikke

En dan komen we bij de twee afsluitende acts van de avond. Allereerst Tom Krikke. Op zijn steel string Western gitaar en uitgerust met een echt erg mooie, warme stem laat hij ons genieten van fraaie regels als “You don’t sleep in this bed we slept in/You don’t live in this house of our past/You don’t look at my face in the mirror”. Zijn muziek kwam bij me binnen en ik denk dat dat bij meer aanwezigen het geval was. Het tweede nummer is al even bloedstollend mooi. Prachtige melodie en een stem met een zeer prettig rafelrandje. “Don’t close your eyes on an empty heart”, zo verzoekt Tom ons in zijn afsluitende song. Kom nog maar eens terug, zou ik zeggen.

Na Tom zet Joep van Leeuwen zich achter zijn elektrische piano terwijl Sjoerd alvast wat klanken aan een mondharmonica ontlokt waarop hij Joep later zal begeleiden. Het eerste nummer van Joep schreef hij voor vrienden van hem die in het huwelijk traden. Uiteraard werd het een lied over de liefde. Een schitterende pianobegeleiding en ook in dit lied alweer een mooie tekstregel: “Het kan niet anders zijn dat zij de liefde is”. Gelukkig is het bruidspaar voor wie zo’n mooi liedje wordt geschreven. Joep vertelt dat hij elke maand een nummer schrijft naar aanleiding van dingen die door zijn Facebookvolgers worden 

Joep van Leeuwen

aangedragen. Lied twee van Joeps set is het op de laatste dag van oktober geschreven nummer Need a Ticket, waarvoor hij inspiratie vond tijdens een met zijn vader bijgewoond concert van die oude bard die ik toevallig op diezelfde avond ook zag en hoorde spelen in de Heineken Music Hall: Bob Dylan. (Aan Joep: een recensie van dat concert vind je in het muziekblad Heaven (www.popmagazineheaven.nl)

Als derde nummer speelt Joep samen met Sjoerd een dampende blues, De stilte voor de storm, waarin hij bewijst dat hij ook dat genre beheerst. En omdat het zo goed bevalt, volgt nog een extra lied, getiteld: 2.43 uur, fraai ingetogen begeleid door Sjoerd op zijn mondschuiver en een romantische opwarmer voor de laatste officiële act van de avond: the one and only SWAN hostess, Annette Vogel.

La Grande Dame van SWAN, zonder wie het culturele aanbod in Amsterdam-Noord een stuk schraler zou zijn, voert ons allereerst mee ‘on a raft at high tide’. Annette heeft een mooie, warme stem en in dit lied is de melodie mooi in balans met de tekst. Als inleiding op het tweede nummer vertelt Annette dat ze veel op straat heeft gespeeld, onder andere in Parijs, waar iemand maar niet wilde geloven dat ze geen Ierse is. Deze ervaring inspireerde Annette tot het schrijven van het nummer Irish Girl in Paris. In dit lied klinkt Annettes voorkeur voor de liedjes van Sandy Denny door. Een lyrisch liedje, heel fraai tokkelwerk en prachtig uitgevoerd. Het werd terecht enthousiast ontvangen. Tot slot trakteerde Annette ons op de swingende afsluiter What I Really Am.

Annette Vogel

Maar SWAN zou SWAN niet zijn als er niet nog ruimte is voor een paar allerallerlaatste afsluiters, spontane jamsessies door onder andere Uri, Sjoerd en Tom, terwijl de medewerkers alvast aan het opruimen slaan. De tafels worden op hun plek teruggeschoven, de glazen afgewassen, de waxinelichtjes schoongemaakt voor de volgende keer. Hopelijk iedereen tot snel weer ziens, bij

SWAN

Uri en Wiebke

Wiebke legt uit hoe de zingende zaag werkt...

Jasper

Vrijdag 3 januari 2014
Zaal open: 20.00 uur
Aanvang 20.30 uur: opening host Annette Vogel

1. Barbara Breedijk
2 Ger Belmer
3. Aad Luymes
4 Ron Goudie
5 Iris Penning
6Magali
7 Gareth Evans- Jones
8. Fred Pruim
9.

Vrijdag 7 februari 2014
Zaal open: 20.00 uur
Aanvang 20.30 uur: opening host Annette Vogel

1
2
3
4
5

Vrijdag 7 maart 2014

1 Chris Bernhart

email: vogelannette@yahoo.com